Blog

Strona główna » Progi podatkowe w Polsce 2025 – najważniejsze informacje

Progi podatkowe w Polsce 2025 – najważniejsze informacje

Progi podatkowe 2025 – stabilność i zmiany

Choć Nowy Rok przyniósł wiele zmian w podatkach, na niezmienionym poziomie — wbrew zapowiedziom — pozostaną progi podatkowe w PIT i kwota wolna. Progi wskazują, ile procent dochodu podatnik musi zapłacić w podatkach. W Polsce, z racji progresji podatkowej, osoby zarabiające więcej, muszą oddawać urzędowi skarbowemu większy procent swoich dochodów.

Co oznacza stabilizacja progów podatkowych w 2025 roku?

Progi podatkowe w 2025 r. nie zmienią się i wyniosą 12 proc. dla osób zarabiających do 120 tys. zł rocznie i 32 proc. powyżej tej kwoty. Zarobki do 30 tys. zł są zwolnione z podatku dochodowego (tzw. kwota wolna od podatku), mimo że rząd wcześniej zapowiadał podniesienie kwoty do 60 tys. zł.

Tym samym obowiązek zapłaty podatku nie dotyczy w bieżącym roku podatników pdof uzyskujących dochody opodatkowane według skali podatkowej w wysokości nieprzekraczającej 2.500 zł miesięcznie. Jednak uzyskiwane przez nich świadczenia będą stanowiły podstawę naliczenia składki zdrowotnej.

Wpływ progów podatkowych na stabilizację budżetu

Mimo wcześniejszych planów rząd nie zdecydował się na podniesienie progów podatkowych, a swoją decyzję uzasadnia potrzebą stabilizacji budżetu. Wg rządu państwa wciąż rosną i coraz więcej wydajemy m.in. na zwiększenie bezpieczeństwa narodowego.

Podatek dochodowy od osób fizycznych w 2025 roku

Wybór formy opodatkowania dochodów/przychodów z działalności gospodarczej w 2025 roku

Osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą – wraz z rozpoczęciem nowego roku (2025 r.) – mogą wybrać właściwą dla siebie formę opodatkowania dochodów/przychodów z tej działalności.

Dostępne formy opodatkowania

W 2025 r. podatnicy mogą opodatkowywać dochody/przychody swojej firmy według jednej z poniższych form:

  1. Skala podatkowa – opodatkowanie według progresywnej skali podatkowej (12% i 32%), zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PDOF).
  2. Podatek liniowy – stała stawka 19% bez progów dochodowych, również na zasadach określonych w ustawie o PDOF.
  3. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – uproszczona forma opodatkowania, gdzie podatek jest liczony od przychodu, bez możliwości odliczania kosztów uzyskania przychodu. Zasady tej formy opodatkowania określa ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.), zwana dalej ustawą o ryczałcie.

Nadal funkcjonuje również opodatkowanie kartą podatkową, jednak dotyczy ono wyłącznie podatników, którzy stosowali tę formę przed 1 stycznia 2022 r. i kontynuują jej stosowanie. W tym artykule pomijamy szczegółowe omówienie tej formy opodatkowania.

Zasady wyboru lub zmiany formy opodatkowania

Podatnicy mogą dokonać wyboru lub zmiany formy opodatkowania na 2025 rok, składając stosowne oświadczenie do urzędu skarbowego w terminie określonym przez przepisy prawa. Wybór odpowiedniej formy opodatkowania powinien być poprzedzony analizą sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, wysokości kosztów prowadzenia działalności oraz możliwości skorzystania z ulg podatkowych.

Każda z dostępnych form opodatkowania ma swoje zalety i ograniczenia, dlatego ważne jest, aby dostosować wybór do specyfiki prowadzonej działalności i oczekiwań finansowych przedsiębiorcy.

Stawki podatkowe – 12% i 32%, czyli tzw. skala podatkowa

Opodatkowanie dochodów według skali podatkowej następuje automatycznie z mocy ustawy. Oznacza to, że podatnik, który rozpoczyna prowadzenie działalności gospodarczej i chce rozliczać się na zasadach skali podatkowej, nie musi informować urzędu skarbowego o wyborze tej formy opodatkowania

Prawo do opodatkowania dochodów według skali podatkowej przysługuje:

  • osobom rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej,
  • podatnikom kontynuującym działalność, którzy w poprzednim roku stosowali skalę podatkową i nadal chcą na niej pozostać,
  • podatnikom, którzy w poprzednim roku stosowali inną formę opodatkowania (np. podatek liniowy lub ryczałt) i zamierzają z niej zrezygnować.

Prawo do opodatkowania dochodów według skali podatkowej przysługuje:

  • osobom rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej,
  • podatnikom kontynuującym działalność, którzy w poprzednim roku stosowali skalę podatkową i nadal chcą na niej pozostać,
  • podatnikom, którzy w poprzednim roku stosowali inną formę opodatkowania (np. podatek liniowy lub ryczałt) i zamierzają z niej zrezygnować.

Jak przejść na skalę podatkową w 2025 roku?

Podatnicy, którzy chcą zmienić formę opodatkowania na skalę podatkową, muszą złożyć odpowiednie zawiadomienie.

Termin na dokonanie zmiany zależy od momentu osiągnięcia pierwszego przychodu w 2025 roku:

  • do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód,
  • do końca 2025 roku, jeśli pierwszy przychód zostanie osiągnięty w grudniu.

Zmiana wymaga:

  • złożenia pisemnego zawiadomienia o rezygnacji z podatku liniowego, lub
  • złożenia oświadczenia o rezygnacji z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Podstawa opodatkowania – Dochód do i powyżej 120 000 zł (pierwszy i drugi próg podatkowy)

W 2025 r. obowiązuje następująca skala podatkowa (nie uległa ona zmianie w stosunku do roku ubiegłego):

Podstawa obliczenia podatku w złotychPodatek wynosi przy dochodach:
do 120.000 zł12% minus kwota zmniejszająca podatek 3.600 zł
ponad 120.000 zł10.800 zł + 32% nadwyżki ponad 120.000 zł

Jak ustala się podstawę opodatkowania?

Podstawę opodatkowania dla podatników rozliczających się według skali podatkowej stanowi dochód, czyli nadwyżka sumy przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nad kosztami ich uzyskania w danym roku podatkowym.

Podatnik może dodatkowo odliczyć od dochodu:

  • straty poniesione w poprzednich latach podatkowych,
  • wydatki określone w art. 26 ustawy o PDOF.

Progresja podatkowa i jej zastosowanie

Skala podatkowa, zwana również podatkiem na zasadach ogólnych to progresywny podatek dochodowy, który uzależnia stawkę podatku od wysokości dochodu.

Przychody uzyskiwane do przekroczenia progu podatkowego są opodatkowane stawką w wysokości 12%, natomiast powyżej tej kwoty – 32%. Przy obliczaniu podatku należy wziąć pod uwagę kwotę wolną od podatku. Dopiero po jej przekroczeniu podatnik może być zobowiązany do opłacania zaliczek na podatek dochodowy.

Jak obliczyć progresywny podatek dochodowy? Krok po kroku.

Schemat obliczania zaliczki przy dochodach nieprzekraczających pierwszego progu podatkowego (120 000 zł):

  1. Przychody uzyskane od początku roku minus koszty ich osiągnięcia równa się dochód.
  2. Dochód minus ewentualne straty z lat ubiegłych oraz suma zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne (o ile nie zostały uwzględnione w KPiR) daje dochód podlegający opodatkowaniu.
  3. Podstawą opodatkowania jest dochód zaokrąglony do pełnych złotych.
  4. Tutaj zastosowanie będzie miał pierwszy próg podatkowy 2025 roku tj. 12% dla dochodów do 120 000 zł
  5. Jak obliczyć wysokość podatku dla dochodów do 120 000zł? Podstawę opodatkowania mnożymy przez 12%, a następnie odejmujemy kwotę zmniejszającą podatek, co daje łączny podatek za bieżący rok.
  6. Od tej kwoty odejmujemy zaliczki zapłacone w poprzednich miesiącach, co pozwala uzyskać zaliczkę na dany miesiąc bądź kwartał.
  7. W rezultacie uzyskujemy kwotę do zapłaty, którą należy uiścić w urzędzie skarbowym (zaliczka za dany miesiąc).

Przekroczenie pierwszego progu podatkowego cieszy i smuci jednocześnie. Cieszu – bo się zarabia więcej, ale z drugiej strony płaci się wyższe podatki.

Schemat obliczania zaliczki po przekroczeniu pierwszego progu podatkowego:

  1. Przychody od początku roku minus koszty poniesione od początku roku równa się dochód.
  2. Dochód, pomniejszony o straty z lat ubiegłych oraz sumę zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne (jeśli nie zostały wcześniej uwzględnione w KPiR), stanowi podstawę do obliczenia podatku.
  3. Podstawę do obliczenia podatku (dochód) należy zaokrąglić do pełnych złotych.
  4. Podstawę 120 000 zł mnożymy przez 12%, a nadwyżkę po przekroczeniu progu podatkowego 120 000 zł mnożymy przez 32%, po czym odejmujemy kwotę zmniejszającą podatek, co daje łączny podatek za dany rok.
  5. Tutaj będzie miał zastosowanie drugi próg podatkowy do nadwyżki ponad kwotę 120 000 zł
  6. Od tej kwoty odejmujemy zaliczki zapłacone w poprzednich miesiącach, co pozwoli nam wyliczyć zaliczkę na bieżący miesiąc lub kwartał.
  7. Ostatecznie uzyskujemy kwotę do zapłaty w urzędzie skarbowym (zaliczka za dany miesiąc bądź kwartał, zaokrąglona do pełnych złotych).

Mimo że przekroczono drugi próg podatkowy, podatnik ma prawo do odliczenia stałej kwoty zmniejszającej podatek, która wynosi 3 600 zł. To tak na osłodę.

Przekroczenie progu podatkowego – co warto wiedzieć?

Wspólne rozliczanie z małżonkiem a drugi próg podatkowy

Wspólne rozliczanie z małżonkiem jest sposobem na zmniejszenie wysokości podatku w rocznym PIT.

Małżonkowie mogą złożyć wspólne zeznanie podatkowe, jeśli spełniają kilka warunków.

Jakie warunki powinni spełnić małżonkowie, by móc rozliczać się wspólnie?

Po pierwsze, powinni podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Nie muszą jednak pozostawać w związku małżeńskim ani we wspólności majątkowej przez cały rok podatkowy. Mogą się rozliczyć wspólnie także w roku, w którym zawarli małżeństwo. Wspólne rozliczenie jest możliwe, jeśli małżeństwo i wspólność majątkowa trwały do końca roku podatkowego.

Możliwość skorzystania z preferencji w rocznym zeznaniu PIT nie zależy od formy opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej. Osoby, które mogą się wspólnie rozliczyć, to te, które korzystają z przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym (czyli opodatkowania liniowego lub ryczałtu ewidencjonowanego dla przychodów innych niż najem prywatny). Aby małżonkowie mogli się wspólnie rozliczyć według skali podatkowej, muszą złożyć zerowy PIT-36L lub PIT-28, co oznacza, że przez cały rok nie mogą osiągać przychodów ani ponosić kosztów związanych z tymi formami opodatkowania. Dodatkowo, nie mogą korzystać z uprawnień do zwiększania lub zmniejszania podstawy opodatkowania ani dokonywać innych odliczeń. Tylko wtedy mają prawo do wspólnego rozliczenia dochodów opodatkowanych według skali podatkowej.

Jeśli małżonkowie spełniają wszystkie wymagane warunki, mogą wspólnie opodatkować sumę swoich dochodów. W tym celu składają wspólne zeznanie, zaznaczając odpowiednie pole w formularzu PIT-36 lub PIT-37. Zaznaczenie to oznacza, że podatek jest obliczany na ich dwoje, jako dwukrotność podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów. Mogą się tak rozliczyć również w sytuacji, gdy jeden z małżonków nie osiągnął dochodów opodatkowanych według skali podatkowej lub jego dochody były tak niewielkie, że nie powodowały obowiązku zapłaty podatku.

Jakie warunki musi spełniać samotny rodzic, aby móc skorzystać z preferencyjnych zasad rozliczania podatku dochodowego?

Ustawodawca umożliwił korzystanie z preferencyjnych zasad opodatkowania również samotnym rodzicom. Jeśli samotny rodzic osiąga wysokie dochody, to ta opcja może pomóc uniknąć płacenia podatku w drugim progu podatkowym, który wynosi 32%. W przypadku niskich dochodów, zastosowanie tej preferencji może sprawić, że podatek w ogóle nie będzie należny, dzięki kwocie wolnej od podatku, wynoszącej 30 000 zł.

Z prawa do rozliczenia jako tzw. samotny rodzic mogą skorzystać osoby, które są pannami, kawalerami, wdowami, wdowcami, rozwodnikami lub osobami w separacji, a także osoby w związku małżeńskim, jeśli ich małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności (zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o pdof). Ważne jest, aby taka osoba faktycznie samotnie wychowywała dzieci.

Skontaktuj się z nami